KRYTYKA TEATRALNA ADAMA GRZYMAŁY-SIEDLECKIEGO
Ewa Szczepkowska
Instytut Filologii Polskiej Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w OlsztynieAbstrakt
The article presents the figure of Adam Grzymała-Siedlecki, a forgotten writer, who
was a playwright, novelist, biographer, director, manager of Cracow theatre. He was
also a theatrical reviewer and a historian and theoretician of the theatre. One of his
most important activities was theatre critcism. His attitude to theatre evolved during
a few decades. At the begining of the XX century he was impressed by the ideas of the
Great Theatre Reform es- pecially those ones represented by Gordon Craig. Polish critic
considered theatre as an autonomic art, appreciated the setting for a theatre play and
the main role of a director. In interwar period, when he worked as a reviewer in Kurier
Warszawski, he became more traditional and conservative: according to him the most
important person in the play is an actor. In his reviews he also called for a repertoire based
on Polish comedies, realistic dramas and Polish classics. The view that the fundamental
value of the theatre is the interaction between the audience and the actors stands him
out in the context of the Young Poland theatre criticism.
Słowa kluczowe:
theatre criticism, theoretician of the theatre, the Great Theatre Reform, reviewer, interwar periodBibliografia
Frankowska Bożena. 1972. Recenzent teatralny „Kuriera Warszawskiego”. W: Grzymała-
Siedlecki Adam. 1972. Z teatrów warszawskich 1926-1939. Warszawa.
Gajda Kazimierz. 1986. Kilka myśli o teatrze (Lack – Sobieniowski – Grzymała). „Rocznik
Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie. Prace Historycznoliterackie” nr 10.
Goffman Erwing. 2000. Człowiek w teatrze życia codziennego. Przeł. Datner-Śpiewak
H. i Śpiewak P. Warszawa.
Górski Konrad. 1972. Recenzje teatralne Grzymały-Siedleckiego. „Teatr” nr 11.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1900. O idealnym i nieidealnym teatrze. „Głos” nr 50.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1904. Słówko o teatrze. „Kurier Codzienny” nr 38.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1904. Jeszcze o teatrze. „Kurier Codzienny” nr 52.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1907. Teatr angielski. „Czas” nr 223.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1907. Kniaź Patiomkin. „Czas” nr 246.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1912. Nowe teorie reżyserii. „Świat” nr 33.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1913. Judasz z Kariotu. „Czas” nr 90.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1946. Od teatralizacji do treści wewnętrznej. „Ilustrowany
Kurier Poranny” nr 1.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1966. Dialog o upadku sztuki aktorskiej. W: Myśl teatralna
Młodej Polski. Antologia. Wyb. Sławińska I., Kruk S. Warszawa.
Grzymała-Siedlecki Adam. 1972. Z teatrów warszawskich 1926-1939. Warszawa.
Kędziorkówna Maria. 1972. Adam Grzymała-Siedlecki o podstawach teoretycznych teatru
Wyspiańskiego. „Prace Historycznoliterackie UŚ w Katowicach” .
Konieczny Jerzy. 1982. Współpraca A. Grzymały-Siedleckiego z periodykami okresu
Młodej Polski. „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej” nr 2.
Konieczny Jerzy. 1984. Eseistyka bydgoska po 1956 r. (na przykładzie prac o teatrze
Adama Grzymały-Siedleckiego). W: Kultura bydgoska 1945-1984. Red. Kwaśniewska
K. Bydgoszcz.
Konieczny Jerzy. 1995. Hasło: Adam Grzymała-Siedlecki. W: Polski słownik biograficzny.
T. 36. Warszawa.
Kruk Stefan. 1970. Adam Grzymała-Siedlecki – człowiek teatru. Lublin. Biblioteka
Uniwersytecka w Łodzi. Rkps. sygn. 1780.
Streszczenie odczytu A. Grzymały-Siedleckiego: Istota i sekret teatru. 1934. „Kurier
Poranny” nr 137.
Udalska Eleonora. 1986. Jan Lorentowicz – zoil nieubłagany. Łódź.
Żabicki Zbigniew. 1968. Adam Grzymała-Siedlecki (1876-1967). „Pamiętnik Literacki”
z. 1.
Instytut Filologii Polskiej Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Inne teksty tego samego autora
- Ewa Szczepkowska, TEMATYKA KULINARNA W POLSKIEJ WSPÓŁCZESNEJ POPULARNEJ PROZIE KOBIECEJ , Acta Neophilologica: Tom 1 Nr XIX (2017): Acta Neophilologica
