Dramaturgia Michaiła Bułhakowa na współczesnej polskiej scenie. Uwagi o spektaklu Molier. Z urojenia
Jadwiga Gracla
Uniwersytet WarszawskiAbstrakt
In this sketch, the author attempts to analyze the spectacle of the Bialystok group PAPAHEMA created on the basis of the drama Bulgakov Molier, or conspiracy of the saints. In the spectacle, the display of biographical threads for the purpose of universal aim`s has been dispensed with. According to the author, the creator of the spectacle, while remaining faithful to the assumptions
of the text, created a universal spectacle, presenting motifs of human behavior and, above all, exposing the theatricality of the text.
Słowa kluczowe:
dramat, performance, versality, Bolgakov, MolierBibliografia
Boy-Żeleński Tadeusz. 1924. Molier. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska”.
Bułhakow Michaił. 1994. Molier, czyli zmowa swiętoszków. Przeł. Pomianowski J. W: Tegoż. Szkarłatna wyspa. Warszawa: Muza: 163–248.
Drawicz Andrzej. 2002. Mistrz i diabeł. O Michale Bułhakowie. Warszawa: Muza.
Gourg Marianne. 1997. Michał Bułhakow 1891–1940. Mistrz i jego los. Przeł. Waczków J. Warszawa: Czytelnik.
Historia teatru. 1999. Red. Brown J.R. Przeł. Baltyn-Karpińska H. Warszawa: Diogenes, Świat Książki.
Hsle Johanes. 1992. Molière. Sein Leben, sein Werk, seine Zeit (Serie Piper. Bd. 1563).
München. Łubieński Tomasz. 2013. Molier nasz współczesny. Warszawa: Więź.
(online) www.e-teatr.pl.
Schoeller Wilfried F. 2000. Michaił Bułhakow. Przeł. Kocowska B. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.
Skwarczyńska Stefania. 1988. Zagadnienie dramatu W: Problemy teorii dramatu i teatru. Red. Degler J. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego: 105–123.
Sokołow Boris. 2003. Michaił Bułhakow. Leksykon życia i twórczości. Przeł. Wołodźko-Butkiewicz A., Krycka I., Skrunda J. Warszawa: Trio.
Sugiera Małgorzata. 1995. Craig, Stanisławski i moskiewski Hamlet. W: Mity teatru XX wieku. Od Stanisławskiego do Kantora. Red. Sugiera M., Pleśniarowicz K. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Świątek Sławomir. 2000. Teatr jako widowisko. W: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. Red. Fik M. Warszawa: Instytut Kultury: 11–20.
Bułhakow Michaił. 1994. Molier, czyli zmowa swiętoszków. Przeł. Pomianowski J. W: Tegoż. Szkarłatna wyspa. Warszawa: Muza: 163–248.
Drawicz Andrzej. 2002. Mistrz i diabeł. O Michale Bułhakowie. Warszawa: Muza.
Gourg Marianne. 1997. Michał Bułhakow 1891–1940. Mistrz i jego los. Przeł. Waczków J. Warszawa: Czytelnik.
Historia teatru. 1999. Red. Brown J.R. Przeł. Baltyn-Karpińska H. Warszawa: Diogenes, Świat Książki.
Hsle Johanes. 1992. Molière. Sein Leben, sein Werk, seine Zeit (Serie Piper. Bd. 1563).
München. Łubieński Tomasz. 2013. Molier nasz współczesny. Warszawa: Więź.
(online) www.e-teatr.pl.
Schoeller Wilfried F. 2000. Michaił Bułhakow. Przeł. Kocowska B. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.
Skwarczyńska Stefania. 1988. Zagadnienie dramatu W: Problemy teorii dramatu i teatru. Red. Degler J. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego: 105–123.
Sokołow Boris. 2003. Michaił Bułhakow. Leksykon życia i twórczości. Przeł. Wołodźko-Butkiewicz A., Krycka I., Skrunda J. Warszawa: Trio.
Sugiera Małgorzata. 1995. Craig, Stanisławski i moskiewski Hamlet. W: Mity teatru XX wieku. Od Stanisławskiego do Kantora. Red. Sugiera M., Pleśniarowicz K. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Świątek Sławomir. 2000. Teatr jako widowisko. W: Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. Red. Fik M. Warszawa: Instytut Kultury: 11–20.
Gracla, J. (2018). Dramaturgia Michaiła Bułhakowa na współczesnej polskiej scenie. Uwagi o spektaklu Molier. Z urojenia. Acta Polono-Ruthenica, 2(XXII), 17–24. https://doi.org/10.31648/apr.1321
Jadwiga Gracla
Uniwersytet Warszawski
Uniwersytet Warszawski
