LOGIKA INKLUZJI PAPIEŻA FRANCISZKA. PYTANIA OTWARTE NA MARGINESIE ADHORTACJI AMORIS LAETITIA
Abstrakt
Dyskusja na temat adhortacji Amoris laetitia koncentruje się niemal wyłącznie na ósmym rozdziale tego dokumentu, przez co zawarte w niej ważne i wartościowe impulsy są całkowicie pomijane. Faktem jest jednak, że twierdzenie papieża, iż rozwiedzeni, którzy zawarli powtórne cywilne małżeństwo nie zawsze żyją w faktycznej sytuacji grzechu i w pewnych okolicznościach mogą zostać dopuszczeni do sakramentów, wydaje się kontrastować nie tylko z dotychczasową dyscypliną kościelną, ale także z katolicką nauką o małżeństwie. W niniejszym artykule zostaną postawione trzy krytyczne pytania: o rozumienie grzechu, o status drugiego cywilnego małżeństwa po rozwodzie oraz o pastoralne konsekwencje. Wydaje się, że nowe pastoralne rozwiązania tylko wtedy będą zgodne z dotychczasową nauką i Tradycją Kościoła, gdy zagadnienie ważności sakramentalnego małżeństwa pozostanie pytaniem kluczowym i właśnie w tym obszarze będzie się poszukiwało nowych prawnych i pastoralnych dróg, także takich, które by wykraczały poza dotychczasową praktykę. Wyłączenie tego zagadnienia poza nawias i skoncentrowanie duszpasterstwa na okresie trwania i kondycji powtórnego związku oraz na wypływających z niego moralnych zobowiązaniach uniemożliwiają, jak się wydaje, zachowanie integralności katolickiej nauki o nierozerwalności małżeństwa.
