Opublikowane: 2018-09-261

Estetyczna percepcja natury

Małgorzata Liszewska

Abstrakt

Kategorie wzniosłości i piękna wiąże się z wartościami estetycznymi. Najwcześniejsze znane określenie wzniosłości jako odrębnej, wyróżnionej kategorii znajduje się w rozprawie przypisywanej pseudo-Longinusowi, ale obecnie się przypuszcza, że jest jeszcze starsze (I wiek n.e.). W filozofii nowożytnej kategoria wzniosłości nabrała szczególnego znaczenia dzięki E. Burke’owi i jego pracy Essay on the Sublime and Beautiful (1756). Kant także wyróżnił wzniosłość jako kategorię oddzielną od piękna, przypisując ją wyłącznie władzom umysłu, a nie przedmiotowi. Począwszy od lat osiemdziesiątych nastąpił renesans estetyki kantowskiej. Sprawcą tego fenomenu jest francuski filozof J. F. Lyotard. Autor Le Differend odniósł kantowską kategorię wzniosłości do sztuki awangardowej. W postmodernizmie estetyka wzniosłości powróciła do definicji estetyki Baumgartena, kładącej szczególny nacisk na zdolności percepcyjne.

W niniejszym artykule zaprezentowano źródła estetycznej percepcji natury. Dlaczego natura wydaje się nam tak harmonijna i piękna? Natura jest archetypem sztuki. Twórczość artystyczna człowieka jest tylko imitacją natury i odtwarza jej formy w pozornie abstrakcyjny sposób.

Słowa kluczowe:

wartości estetyczne, estetyka, piękno, wzniosłość, postmodernistyczna estetyka wzniosłości, sprawności percepcyjne, percepcja estetyczna, współczesny kryzys ekologiczny

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Liszewska, M. (2018). Estetyczna percepcja natury. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (4), 101–110. Pobrano z https://czasopisma.uwm.edu.pl/index.php/hip/article/view/1046

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.