O potrzebie porozumienia w ekofilozofii

Zdzisław Maciejewski

Opublikowane: 2018-10-281

Nr 5 (1999)

O potrzebie porozumienia w ekofilozofii

Zdzisław Maciejewski

Abstrakt

Zaprezentowano kilka zagadnień i związanych z nimi pytań na temat tzw. wartości ekologicznych, które – zdaniem autora – nie uzyskały dotąd zadowalającej interpretacji w rozwijającej się filozofii ekologii. Zauważalna w publikacjach sprzeczna ocena zjawisk ekologicznych, rozbieżność w ustalaniu przyczyn kryzysu ekologicznego i reguł ich interpretacji skłania także do pytań o trafność dotychczasowych analiz. Rzutować one mogą negatywnie na proponowane w ekofilozofii koncepcje przezwyciężenia kryzysu i na kształtowanie świadomości ekologicznej. Głównym celem w ekofilozofii powinno być osiągnięcie porozumienia w wielu zagadnieniach istotnych dla rozwoju tej dziedziny wiedzy, w tym przede wszystkim filozoficznych.

Słowa kluczowe:

ekologia, ekofilozofia, kryzys ekologiczny, antropocentryzm, etyka środowiska, edukacja ekologiczna

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Maciejewski, Z. (2018). O potrzebie porozumienia w ekofilozofii. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (5), 45–54. Pobrano z https://czasopisma.uwm.edu.pl/index.php/hip/article/view/1895

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Boorstin D. J. 1998. Odkrywcy. Dzieje ludzkich odkryć i wynalazków. Warszawa.

De George R. T. 1995. Kształtowanie norm etycznych w międzynarodowym biznesie: jaką rolę odgrywa biznes a jaką rząd. W: Etyka w biznesie. Red. Minus P. M. Warszawa, s. 93.

Encyklopedia katolicka. T. IV. Red. R. Łukaszyk, L. Bieńkowski, F. Gryglewicz. 1989. Lublin.

Fothergill Ph. 1966. Chrześcijanie wobec ewolucji. Warszawa.

Giertych M. 1994. W odpowiedzi obrońcy teorii ewolucji. O uczciwą polemikę w sprawie ewolucji. W: Pan Bóg czy dobór naturalny. Wyd. MEGAS, Białystok.

Hull Z. 1996. Człowiek i biosfera – wymiar aksjologiczny. W: Człowiek wobec świata. Red. Hull. Z., Tulibacki W. Olsztyn, s. 82-83.

Hull Z. 1995. Wielość nauk i jedność poznania. W: Humanistyka i Przyrodoznawstwo. Wyd. ART, Olsztyn, s. 5-6.

Jan Paweł II. 1998. Fides et ratio. Kraków.

Jan Paweł II. 1993. Vertitas splendor. Wrocław.

Jonas H. 1992. Zasada odpowiedzialności. Kraków, s. 25.

Kurtz P. 1998. Czy można zjednoczyć nauki? Bez Dogmatu. 38: 22-24.

Liszewski T. 1998. Etyka środowiskowa i jej dylematy. Studia Philosophiae Christianae, 1, s. 114.

Łepko Z. 1994. Ku ekofilozofii. Studia Philosophiae Christianae, 1: 26-27.

Łapiński J. 1998. Człowiek – technika – ekonomia. Studia Philosophiae Christianae, 1: 122-123.

Nazar R. 1995. Konflikt społeczny – struktura problemowa. W: Wartość i świadomość w filozoficznej drodze. Rozprawy i eseje z filozofii, aksjologii i myśli społeczno-politycznej.

Nowak L. 1997. Efekt kresowy w procesie historycznym. W: Marksizm, liberalizm, próby wyjścia. Poznańskie Studia z Filozofii Humanistyki, Poznań, 4 (17):313.

Papuziński A. 1998. Ekologia jako nauka humanistyczna. W: Wartość i świadomość w filozoficznej drodze. Op. cit., s. 81-96.

Papuziński A. 1998. Przyczyny współczesnego kryzysu ekologicznego jako problem filozoficzny. Studia Philosophiae Christianae, 1, s. 100.

Skolimowski H. 1992. Filozofia żyjąca. Ekofilozofia jako drzewo życia. Warszawa, s. 25.

Tyburski W. Człowiek wobec przyrody w perspektywie kryzysu ekologicznego. W: Człowiek wobec świata. Op. cit., s. 108.

Życiński J. 1997. Status ewolucjonizmu w perspektywie przesłania Jana Pawła II do Papieskiej Akademii Nauk. W: Granice nauki. Red. M. Heller, J. Mączka, J. Urbaniec, Kraków – Tarnów. Google Scholar