Abstrakt

Położenie, w jakim znalazła się współczesna filozofia, ma dwie główne współrzędne: wytwarzanie oraz odkrywanie. Współrzędne te określają zarówno położenie filozofii uwikłanej w odkrywanie na modłę creatio, jak w pomnej swego posłannictwa jako poiesis; określają położenie filozofii nieświadomej różnicy między odkrywaniem a tworzeniem, oraz przechowującej tę różnicę. Filozofia uwikłana w creatio także odkrywa, tyle, że jest nieświadoma własnego odkrywania, a jej sposób odkrywania jest różny od poiesis, od wydobywania. Filozofia ta ,,kreuje” słuszne przedstawienia prawdy, ,,kreuje” wartości i sposoby odbioru piękna, ,,kreując”, odkrywa niemoc w tworzeniu przedstawień prawdy, w tworzeniu ,,słusznych wartości” i sposobów widzenia piękna. Niemoc tę przezwycięża, tzn. powołuje od nowa, ,,lepiej”. Filozofia pomna swego posłannictwa jako wydobywania nie odkrywa niemocy w takich lub innych wytworach filozoficznych, lecz w samym kreowaniu nowych przedstawień prawdy, nowych wartości i sposobów delektacji, dlatego właśnie nie wytwarza, nie redukuje filozofa do nieświadomego wytwórcy. Dlatego wydobywa. Skierowana jest na wydobywanie, tzn. dobywanie ukrytej istoty. Jest świadoma własnego położenia między odkrywaniem na sposób creatio, a odkrywaniem na sposób poiesis. Teza o świadomości wspomnianych dwu biegunów jako samoświadomości metafizyki jest osią wywodu i myślą przewodnią artykułu.