Humanistyczna i przyrodoznawcza odpowiedzialność za przyrodę.

Hanna Mamzer

doi:10.31648/hip.4185

Publicado: 2021-03-101

Núm. 25 (2019)

Humanistyczna i przyrodoznawcza odpowiedzialność za przyrodę.

Hanna Mamzer

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

Sección: Artículos

https://doi.org/10.31648/hip.4185

Resumen

W obliczu katastrofalnych skutków antropopresji widoczna staje się konieczność współpracy pomiędzy humanistyką a przyrodoznawstwem. Te dwie sztucznie rozłączone dziedziny nauki, zdążyły w toku historii zbudować swoje metodologie i swoje języki. Obie jednak badają to samo: świat, w którym żyje człowiek. W kontekście narastającej potrzeby troskliwych działań w kierunku przyrody, potrzebne są zintegrowane podejścia. Jest to tym bardziej zasadne, że przecież człowiek jest elementem biologicznego środowiska. Koncepcje posthumanistyczne znoszą podział między kulturą a naturą, proponują zrezygnować z antropocentryzmu i lokują człowieka na powrót w świecie przyrody. Tym bardziej więc powrotne połączenie humanistyki i przyrodoznawstwa jest zasadne. Co więcej, jest ono też konieczne dla efektywnej refleksji na rzecz ochrony środowiska przyrodniczego.

Descargar archivos

pdf (Język Polski)

Normas de citación

Mamzer, H. (2021). Humanistyczna i przyrodoznawcza odpowiedzialność za przyrodę. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (25). https://doi.org/10.31648/hip.4185

##plugins.themes.libcom.share##

Licencia

Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial 4.0.

Citas

Bińczyk E. (2018). Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa.
Braidotti R. (2004). Po człowieku. Tłum. Joanna Bednarek, Agnieszka Kowalczyk. PWN. Warszawa.
CBOS (2000). Komunikat z badań: Ekologiczna świadomość Polaków. BS/161/2000.
CBOS (2011). Komunikat z badań: Zachowania proekologiczne Polaków. BS/23/2011.
CBOS (2016). Stan środowiska i zmiany klimatu. 39/2016.
Czarnecka A. (2016). Życie w lesie, czyli o wolności Henry’ego Davida Thoreau. W: Wrocławskie Studia Erazmiańskie, nr X, S.363-384.
Darwin K. (2009). O pochodzeniu człowieka. /1871/, przeł. M. Ilecki. Wydawnictwo Jirafa Roja, Warszawa.
Haraway D. (2012). Manifest gatunków stowarzyszonych. W: Gajewska A. (red.) (2012). Teorie Wywrotowe. Antologia przekładów. Wydawnictwo Poznańskie. Poznań.
Kagan J. (2009). The Three Cultures. Natural Sciences, Social Sciences and The Humanities in the 21st Century. Cambridge University Press.
Koehler W. (1984). Saga rodu sześcionogów. Ze wspomnień hilopatologa. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza. Warszawa.
Kośmicki E. (1994). Socjobiologia - nauka o społecznych zachowaniach zwierząt i człowieka. Przegląd Antropologiczny. Tom 57, z. 1 - 2, s. 107 -112, Poznań.
Kymlicka W. (1996). Multicultural Citizenship. Oxford Univeristy Press.
Kymlicka W., Donaldson S. (2013). Zoopolis. A Political Theory of Animal Rights. Oxford University Press.
Latour B. (2005). Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci. Wydawnictwo Universitas. Kraków.
Latour B. (2009). Polityka natury. Wydawnictwo Krytyki Politycznej. Warszawa.
Latour B. (2011). Nigdy nie byliśmy nowocześni. Oficyna Naukowa. Warszawa.
Latour B. (2013). Nadzieja Pandory. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Toruń.
Laudato Si. Encyklika. (2015).
Mamzer H. (2018). O potrzebie łączenia perspektyw w rozważaniach nad dobrostanem zwierząt. Mamzer H. (2018) (red.). Dobrostan zwierząt. Różne perspektywy. Wydawnictwo Naukowe Katedra. Gdańsk. Ss. 9-21.
Mączka K., Matczak P., Pietrzyk-Kaszyńska A., Rechciński M., Olszańska A., Cent J., Grodzińska-Jurczak M. (2016). Application of ecosystem services concept in environmental public policy – a systematic empirical research of national level legislation. Ecological Economics 128 (2016) 169–176.
Pyron R.A. (2018). We don’t need to save endangered species. Extinction is part of evolution.
https://www.washingtonpost.com/outlook/we-dont-need-to-save-endangered-species-extinction-is-part-of-evolution/2017/11/21/57fc5658-cdb4-11e7-a1a3-0d1e45a6de3d_story.html?utm_term=.2b456fb82ef7 data dostępu 13 lutego 2018
Radomska M. (2010). Braidotti/Haraway- perspektywa posthumanizmu. Nowa Krytyka nr. 24/25.
Safina C. (2018). In defense of biodiversity. Why protecting species from extinction matters. http://e360.yale.edu/features/in-defense-of-biodiversity-why-protecting-species-from-extinction-matters data dostępu 13 lutego 2018.
Singer P. (2004). Wyzwolenie zwierząt. PIW. Warszawa.
Szabla K., Szujecki A. (2016). W poszukiwaniu perspektywicznej koncepcji ochrony lasu. W: Studia i Materiały CEPL w Rogowie. R. 18. Zeszyt 46 / 1 / 2016 s.22-31.
Thoreau H.D. (1999). Walden, czyli życie w lesie. tłum. H. Cieplińska, Rebis, Poznań.
Thoreau H.D. (2013). Sztuka chodzenia, czyli o wolności i dzikości, tłum. P. Madej, Bractwo Trojka, Poznań.
Wilson E.O. (1984). Biophilia. The human Bond with other species. Harvard University Press.
Wilson E. O. (1988). Sociobiology. Harvard University Press.
Wilson E.O. (2016). Znaczenie-ludzkiego istnienia. Wydawnictwo Aletheia. Warszawa.
Wilson E.O. (2017). Pół ziemi. Walka naszej planety o życie. Wydawnictwo Alatheia. Warszawa.
Wohlleben P. (2016). Sekretne życie drzew. Wydawnictwo Otwarte. Kraków.
Wohlleben P. (2017). Nieznane więzi natury. Tłum. Ewa Kochanowska. Kraków. Wydawnictwo Otwarte.

http://wyborcza.pl/1,75400,20162508,doswiadczenia-na-zwierzetach-to-zbytki-naukowcow-sadystow.html?disableRedirects=true data dostępu 15 lutego 2018

http://wyborcza.pl/1,75398,19720736,cywilizacja-bezsensownego-cierpienia.html data dostępu 15 lutego 2018 Google Scholar