Polityka karna sądów wobec nieletnich sprawców bezprawnego pozbawienia wolności z art. 189 Kodeksu karnego
Abstrakt
Celem niniejszego artykułu jest uzyskanie odpowiedzi na następujące pytania badawcze: w jakiej skali nieletni dopuszczają się bezprawnego pozbawienia wolności?; kto przoduje w takowych zachowaniach?; jaka jest polityka karna sądów w tym zakresie? Podejmując próbę odpowiedzi na te pytania w niniejszym opracowaniu posłużono się metodą badawczą opartą na analizie danych statystycznych. Były to dane Ministerstwa Sprawiedliwości za lata 1999-2020. Na ich podstawie ustalono skalę badanego zjawiska pod kątem liczby skazań oraz płci skazanych. Ustalono także najczęściej stosowane przez sądy środki. Ustalono m.in., że polityka karna sądów wobec najmłodszych sprawców bezprawnego pozbawienia wolności w badanym przedziale czasowym zmierzała zatem przede wszystkim w kierunku wychowania nieletniego i umożliwienia mu powrotu na odpowiednie tory. Ponadto, w zależności od typu bezprawnego pozbawienia wolności – konsekwencje przyjmowały formę zarówno izolacyjnych jak i nie izolacyjnych środków o charakterze wychowawczo-poprawczym.
Słowa kluczowe:
polityka kryminalna , nieletni, bezprawne pozbawienie wolności, dane statystyczneBibliografia
Hypś S., Komentarz do art. 189 kk [w:] A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks Karny. Komentarz, wyd. 8, C. H. Beck, Warszawa 2024, Legalis 1009098. Google Scholar
Ministerstwo Sprawiedliwości, Opracowania wieloletnie, Nieletni - prawomocne orzeczenia w latach 2000-2020, https://isws.ms.gov.pl/pl/baza-statystyczna/opracowania-wieloletnie/ (dostęp: 1 lipca 2024). Google Scholar
Ministerstwo Sprawiedliwości, Opracowania wieloletnie, Nieletni wg orzeczonych środków prawomocne orzeczenia w latach 2003-2020, https://isws.ms.gov.pl/pl/baza-statystyczna/opracowania-wieloletnie/ (dostęp: 1 lipca 2024). Google Scholar
Omeljaniuk J., Przestępstwo bezprawnego pozbawienia wolności w ujęciu kryminologicznym, Temida 2, Białystok 2024. Google Scholar
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.