https://doi.org/10.31648/ep.6359
Wojewódzkie Komitety Obrony w okresie tzw. Polski Ludowej, obok innych zadań, miały przede wszystkim sprawować władzę na podległym im obszarze w czasie wojny, podejmować działania zmierzające do zorganizowania obrony w oparciu o jednostki terytorialne i powszechną samoobronę. W stanach bezpośredniego zagrożenia lub wojny działać miały w miejscach ukrytych, zamaskowanych, spełniających dość surowe wymogi dotyczące bezpieczeństwa. Wytypowanie miejsc lokalizacji stanowisk kierowania i ich przygotowanie stało się niezwykle ważnym zadaniem Wojewódzkich Komitetów Obrony. Służba Bezpieczeństwa zajęła się zabezpieczeniem kontrwywiadowczym stanowisk kierowania. W ramach tych działań dążono do zachowania w tajemnicy ich lokalizacji i właściwego przeznaczenia. Analiza dokumentów wytworzonych przez Służbę Bezpieczeństwa skłania do refleksji na temat motywów, którymi kierowano się w wyznaczaniu ich lokalizacji (m.in. w obiektach o funkcjach edukacyjnych), a także ogromnej roli jaką przypisywały tym obiektom ówczesne władze centralne i lokalne.
Pobierz pliki
Zasady cytowania