Złudna idea de(kon)strukcji architektury

Henryk Benisz

doi:10.31648/hip.321

Pubblicato il: 2018-08-12

N. 23 (2017)

Złudna idea de(kon)strukcji architektury

Henryk Benisz

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

Sezione: Articoli

https://doi.org/10.31648/hip.321

Abstract

Artykuł jest polemiką z poglądami dwóch XX-wiecznych architektów: Petera Eisenmana i Bernarda Tschumiego, którzy w związku, ale też i poza filozoficzną ideą dekonstrukcji Jacques’a Derridy rozwijali własny zamysł zdekonstruowania architektury. Sięgając do historycznych „korzeni” architektury i korzystając z opracowania Cezarego Wąsa na temat dekonstrukcji w architekturze, autor pokazuje, że zaprezentowana przez tych architektów idea jest złudna, gdyż rozmija się z istotą architektury i prowadzi do destrukcji tej formy sztuki.

Puoi leggere altri articoli dello stesso autore/i

Scarica file

PDF (Język Polski)

Regole di citazione

Benisz, H. (2018). Złudna idea de(kon)strukcji architektury. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (23), 107–129. https://doi.org/10.31648/hip.321

##plugins.themes.libcom.share##

Licenza

Questo lavoro è fornito con la licenza Creative Commons Attribuzione - Non commerciale 4.0 Internazionale.

Riferimenti bibliografici

Banasiak B., Filozofia „końca filozofii”, Spacja, Warszawa 1995.

Bataille G., Erotyzm, przeł. M. Ochab, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2015.

Bauman Z., Płynna nowoczesność, przeł. T. Kunz, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007.

Biblia Tysiąclecia, Pallotinum, Poznań – Warszawa 1982.

Cicero M.T., Rozmowy tuskulańskie, przeł. J. Śmigaj, (w:), idem, Pisma filozoficzne, t. 3, PWN, Warszawa 1961.

Foucault M., Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu, przeł. H. Kęszycka, PIW, Warszawa 1987.

Gympel J., Historia architektury. Od antyku do czasów współczesnych, przeł. A. Zaniewska, Verlag Könemann, Köln 2000.

Heidegger M., Bycie i czas, przeł. B. Baran, PWN, Warszawa 1994.

Kartezjusz, Rozprawa o metodzie [właściwego kierowania się rozumem i poszukiwania prawdy w naukach], przeł. T. Boy-Żeleński, Zielona Sowa, Kraków 2002.

Molière, Mieszczanin szlachcicem, przeł. T. Boy-Żeleński, [online] <www.wolnelektury.pl>.

Nietzsche F., Tako rzecze Zaratustra, przeł. W. Berent, (w:) Polska edycja dzieł Fryderyka Nietzschego, t. 1, Nakład J. Mortkowicza, Warszawa 1907.

Nietzsche F., Wiedza radosna, przeł. L. Staff, (w:) Polska edycja dzieł Fryderyka Nietzschego, t. 6, Nakład J. Mortkowicza, Warszawa 1907.

Platon, Fileb, przeł. W. Witwicki, (w:) idem, Dialogi, t. 2, Antyk, Kęty 1999.

Platon, Państwo, przeł. W. Witwicki, Alfa, Warszawa 1999.

Platon, Timaios, przeł. W. Witwicki, (w:) idem, Dialogi, t. 2, Antyk, Kęty 1999.

Platon, Uczta, przeł. W. Witwicki, (w:) idem, Dialogi, t. 2, Antyk, Kęty 1999.

Schopenhauer A., Świat jako wola i przedstawienie, t. 1, przeł. J. Garewicz, PWN, Warszawa 1994.

Tatarkiewicz W., Dzieje sześciu pojęć. Sztuka – piękno – forma – twórczość – odtwórczość – przeżycie estetyczne, PWN, Warszawa 1988.

Tatarkiewicz W., Historia estetyki, t. 1: Estetyka starożytna, Ossolineum, Wrocław 1960.

Tatarkiewicz W., Historia estetyki, t. 3: Estetyka nowożytna, Ossolineum, Wrocław 1967.

Wąs C., Architektura a dekonstrukcja. Przypadek Petera Eisenmana i Bernarda Tschumiego, Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2015. Google Scholar