Telemedycyna w Polsce – aspekty prawne, medyczne i etyczne
Iwona Wrześniewska-Wal
Zakład Prawa Medycznego i Orzecznictwa Lekarskiego Szkoły Zdrowia Publicznego Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego w Warszawiehttps://orcid.org/0000-0002-8892-5985
Dariusz Hajdukiewicz
uwmhttps://orcid.org/0000-0002-7456-0655
Abstrakt
Telemedycyna jako forma udzielania świadczeń zdrowotnych niewątpliwie stanowi ułatwienie kontaktu pomiędzy lekarzem a pacjentem, ale niesie również ze sobą pewne zagrożenia, wynikające z braku osobistego badania fizykalnego. Celem artykułu jest przedstawienie od dawna już istniejących norm prawnych i etycznych obowiązujących lekarza udzielającego świadczeń telemedycznych oraz obecnie trwających prac legislacyjnych m.in. w ramach podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Autorzy wskazują również, że szybki rozwój technologii dający możliwości na lepszą diagnostykę i leczenie pozwala również na wykorzystanie pozostałych zawodów medycznych, które powinny zostać objęte regulacjami w zakresie udzielania świadczeń telemedycznych. Nie zmienia to jednak faktu, że telemedycyna jest formą uzupełniającą medycynę tradycyjną, która obecnie bez wytycznych i standardów organizacyjnych nie może się rozwijać.
Bibliografia
Bujnowska-Fedak M.M., Kumięga P., Sapilak B.J., Zastosowanie nowoczesnych systemów telemedycznych w opiece nad ludźmi starszymi, „Family Medicine & PrimaryCare Review” 2013, nr 15(3). Google Scholar
Gęsicka D., Usługi medyczne jako usługi społeczeństwa informacyjnego, [w:] I. Lipowicz, G. Szpor, M. Świerczyński (red.), Telemedycyna i e-zdrowie. Prawo i informatyka, Warszawa 2019. Google Scholar
Gersdorf M., Gudowska B. (red.), Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Komentarz, 2012, Legalis. Google Scholar
Glanowski G, Telemedycyna w świetle ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty,„Monitor Prawniczy” 2015, nr 18. Google Scholar
Kaczan D., Telemedycyna w prawie polskim i kilka uwag na tle prawa unijnego, „Zeszyty Prawnicze” 2017, nr 17(1). Google Scholar
Krzystanek M., Stolarczyk A., Borkowski M., Murawiec S., Telemedyczna terapia poznawczo-behawioralna, „Psychiatria” 2018, nr 15(2). Google Scholar
Lewtak K., Poznańska A., Uwarunkowania prowadzenia edukacji zdrowotnej pacjentów przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, „Przegląd Epidemiologiczny”2012, nr 66. Google Scholar
Lipowicz I., Administracja świadcząca na odległość – nowe wyzwania administracyjnoprawne, [w:] I. Lipowicz, G. Szpor, M. Świerczyński (red.), Telemedycyna i e-zdrowie. Prawo i informatyka, Warszawa 2019. Google Scholar
Maczuk W., Medycyna na odległość (telemedycyna), [w:] M. Boratyńska, P. Konieczniak(red.), System Prawa Medycznego, t. 2, Regulacja prawna czynności medycznych, cz.2, Warszawa 2019. Google Scholar
Mair F.S., May C., O’Donnell C., Finch T., Sullivan F., Murray E., Factors that promote or inhibit the implementation of eHealth systems: an explanatory systematic review, „Bull World Health Organ” 2012, nr 90. Google Scholar
Maj J., Telemedycyna w dermatologii, „Drematologia po Dyplomie” 2018, nr 4. Google Scholar
Małek-Orłowska M., Niemoralność finansowa robota? O negatywnej rekomendacji AOTM dla robota Da Vinci, „Prawo i Medycyna” 2016, nr 1. Google Scholar
Nowak A., Telemedycyna transgraniczna – problematyka prawa właściwego dla przypadków odpowiedzialności cywilnej podmiotów medycznych na gruncie prawodawstwa unijnego, „Prawo Mediów Elektronicznych” 2018, nr 1. Google Scholar
Skowron A., W. Polak, S. Polak, M. Polak, Dokumentowanie opieki farmaceutycznej z wykorzystaniem bazy FONTiC, „Opieka Farmaceutyczna” 2010, t. 66, nr 6. Google Scholar
Zgliczyński W., Pinkas J., Cianciara D., Sitarek M., Berdyga T., Nowicka-Wasilewska J., Kawwa J., Telemedycyna w Polsce – bariery rozwoju w opinii lekarzy, „Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu” 2013, nr 19(4). Google Scholar
Zakład Prawa Medycznego i Orzecznictwa Lekarskiego Szkoły Zdrowia Publicznego Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego w Warszawie
https://orcid.org/0000-0002-8892-5985
