Conducting a previously assigned criminal case in a superior court after recalling a judge from delegation
Abstract
The article undertakes a critical analysis of the relationship between Article 77 § 9 of the Code of Criminal Procedure and Article 47b § 4 of the Code of Criminal Procedure. The objective of this article is to examine the circumstances in which a judge assigned to a superior court retains responsibility for a case after their dismissal from the delegation. The author draws attention to the fact that failure to comply with the requirements for dismissal and to authorise the judge to conclude the proceedings may lead to improper handling of the case. This constitutes an absolute ground of appeal under article 439 § 1(2) of the Code of Criminal Procedure. Concurrently, the absence of precise prerequisites for the revocation of delegation and the cessation of the obligation to adjudicate cases contravenes the principle of legal certainty at both the constitutional and EU levels. This has far-reaching ramifications for the functioning of courts and the burden on delegated judges. The author posits that there exists no axiological or systemic basis for a judge to conclude a case following the expiration of a delegation. This principle finds application in both the delivery of the judgment and the drafting of the statement of reasons. Furthermore, the adjudication of a judge in a higher instance court after the expiry of the delegation period is an improper staffing of the court, as outlined in article 439 § 1(2) of the Code of Criminal Procedure. This stipulation necessitates the revocation of the judgment ex officio and the subsequent referral of the case for re-examination. The absence of explicit prerequisites for revocation and dismissal constitutes a deviation from the principle of legal certainty. In view of the foregoing, allowing adjudication to continue after the delegation has expired is likely to prolong proceedings, overburden judges, and jeopardise the stability of the delegated judge’s own adjudication.
Keywords:
system law, court, judge, delegation, mistrialReferences
Czarnecki P., Kwalifikacja przy delegacji… Bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. czy też raczej art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., „Ius Novum” 2009, z. 4. Google Scholar
Czarnecki P., Pojęcie i funkcje delegacji sędziego w aspekcie ustrojowym i karnoprocesowym, „Iustitia” 2020, z. 2. Google Scholar
Flaga-Gieruszyńska K., Osowy P. (red.), Postępowanie przed sądem pierwszej instancji w procesie cywilnym. Podmioty postępowania, t. 3a, C.H. Beck, Warszawa 2024. Google Scholar
Gołaczyński J. (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Nowelizacja z 9.03.2023 r. Komentarz. Linia orzecznicza, C.H. Beck, Warszawa 2023. Google Scholar
Kil J., Wadliwość składu sądu jako bezwzględna przyczyna odwoławcza, „Zeszyty Prawnicze” 2021, t. 4. Google Scholar
Kowalski M., Udział w orzekaniu sędziego delegowanego jako przesłanka nienależytej obsady sądu albo składu sądu sprzecznego z przepisami prawa, „Palestra” 2021, nr 1–2. Google Scholar
Szydzik A., The impact of judges’ delegations on the right to a fair trial, „Toruńskie Studia Polsko-Włoskie” 2022, t. 18. Google Scholar
Tuleja P. (red.), Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2023. Google Scholar
Zembrzuski T., Nieważność postępowania w procesie cywilnym, Wolters Kluwer, Warszawa 2017. Google Scholar
Zembrzuski T., Powołanie sędziego do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu wyższego szczebla a rozpoznanie sprawy przydzielonej w dotychczasowym miejscu służbowym, „Monitor Prawniczy” 2020, nr 19. Google Scholar
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
