Zabytek jako byt próżniaczy

Jan Kurowicki

doi:10.31648/hip.1405

Opublikowane: 2018-10-071

Nr 12 (2006)

Zabytek jako byt próżniaczy

Jan Kurowicki

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

Dział: Artykuły

https://doi.org/10.31648/hip.1405

Abstrakt

Artykuł od strony estetycznej, socjologicznej i kulturowej bada konstytuowanie się kategorii zabytku. Jego genezę wywodzi z religijnego sacrum, zaś postać współczesną wiąże z powstaniem i funkcjonowaniem przemysłu kulturowego. Treścią zabytku okazuje się tutaj ucieleśnienie odziedziczonych po historii „ech przeszłości”, które niewiele mają wspólnego z jego substancją naturalną. Jego zaś znaczenie tworzone jest przez poszukiwanie autentyczności przez człowieka ponowoczesnego.

Słowa kluczowe:

za)bytek, byt próżniaczy, sacrum religijne i wspólnotowe, ojczyzna ideologiczna i prywatna, turysta, mieszczaństwo, arystokracja, przemysł kulturowy

Inne teksty tego samego autora

Jan Kurowicki, Ogród, ogródki działkowe i środowisko , Humanistyka i Przyrodoznawstwo: Nr 15 (2009)
Jan Kurowicki, Paradoks konia Kaliguli , Humanistyka i Przyrodoznawstwo: Nr 18 (2012)
Jan Kurowicki, O pożytkach błądzenia z Heglem (esej filozoficzny) , Humanistyka i Przyrodoznawstwo: Nr 10 (2004)
Jan Kurowicki, Humanistyka jako zabawa , Humanistyka i Przyrodoznawstwo: Nr 13 (2007)
Jan Kurowicki, Dylematy estetyki fotografii (przegląd problematyki) , Humanistyka i Przyrodoznawstwo: Nr 5 (1999)

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Kurowicki, J. (2018). Zabytek jako byt próżniaczy. Humanistyka I Przyrodoznawstwo, (12), 157–173. https://doi.org/10.31648/hip.1405

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.