Private revelations in non-Christian religions
Eugeniusz Sakowicz
Wydział Teologiczny, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawiehttps://orcid.org/0000-0001-8064-9042
Abstract
In non-Christian religions, there is no clear-cut division between the sacred and the
profane; one sphere permeates the other. Therefore, private revelations are construed and perceived
in non-Christian religions in a totally different way than in Catholicism.
While Christianity is a theocentric religion and situates God in the centre, non-Christian religions
have a cosmocentric dimension. In cosmocentric religions (e.g. religions of indigenous peoples),
the immanent and the transcendent can be superimposed on each other. Since man and God
can be one already during the lifetime of a human being (according to Hinduism or Sufism – Islamic
mysticism), the belief in the existence of “private revelations” can be doubted in these cases.
In original Buddhism, there is no mention of private revelations that Buddha would have experienced.
Buddha did not yearn for any revelation. He spoke neither about the existence nor the non-existence
of deities. Along with Buddhism’s missionary expansion, there appeared trends of the so-called
popular Buddhism, whose proselytes began to experience the revelations of Buddha himself and of
bodhisattvas, i.e. historical figures who, out of compassion, forgo nirvana in order to save others.
In Islam, “private revelations” are linked with Muhammad. The highest Prophet of Islam received
the ultimate revelation from Allah. They ended the cycle of revelations known in Judaism and
reaching back to Abraham. While in the Catholic Church, “private revelations” have occurred and
will be occurring after the completion of the public revelation (to which they have not, and will not,
contribute anything new), Muhammad’s “private revelation” initiated a new understanding of monotheism
in Islam, making a major new contribution to earlier monotheistic systems.
Keywords:
private revelation, non-Christian religions, Muhammad, Islam, Buddha, BuddhismReferences
Communicating the Word. Revelation, Translation, and Interpretation in Christianity and Islam, red. D. Marshall, Washington 2011.
Eliade E., Sacrum i profanum. O istocie religijności, Warszawa 1999.
Eliade E., Sacrum, mit, historia, Warszawa 1993.
Gajewska U., Język religijny w badaniach filozoficznych, teologicznych i religioznawczych, „Słowo” 2012, nr 3, s. 71–83.
Grodź S., Objawienie w islamie i sposoby jego uwiarygodniania, w: Objawienie, red. P. Moskal, Lublin 2005, s. 97–116.
Jan Paweł II, Wiara chrześcijańska a religie niechrześcijańskie. Watykan, 5 czerwca 1985, w: Islam w dokumentach Kościoła i nauczaniu Jana Pawła II (1965–1996), red. E. Sakowicz, Warszawa 1997, s. 112–116.
Jha D.N., Rethinking Hindu Identity, London 2009.
Kłoczowski J.A., Objawienie, w: Religia. Encyklopedia PWN, t. 7, red. T. Gadacz, B. Milerski, Warszawa 2003, s. 371–373.
Królikowski P., Objawienie, w: Encyklopedia katolicka, t. 14, Lublin 2010, kol. 157.
Margul T., Jak umierały religie. Szkice z tanatologii religii, Warszawa 1983.
Mazuz H., The Relationship Between Islam and Judaism. A Neglected Aspect, „The Review of Rabbinic Judaism” t. 16, 2013, nr 1, s. 28–40.
Moreland A.B., The Qur’an and the Doctrine of Private Revelation. A Theological Proposal, „Theological Studies” t. 76, 2015, nr 3, s. 531–549.
Nogales S., Luis J., Aproximación a una teología de las religiones, t. 1: Religiones tradicionales. Judaísmo-Islam, Madrid 2015.
Rusecki M., Objawienia prywatne, w: Leksykon teologii fundamentalnej, red. M. Rusecki, K. Kaucha i in., Lublin–Kraków 2002, s. 853–859.
Rusecki M., Problem wiarygodności „objawień prywatnych”, „Ateneum Kapłańskie” t. 106, 1986, z. 1, s. 34–50.
Rusecki M., Prywatne objawienia, w: Encyklopedia katolicka, t. 16, Lublin 2012, kol. 600–601.
Rusecki M., Sokołowski P., Objawienie. IV. W religiach, w: Encyklopedia katolicka, t. 14, Lublin 2010, kol. 177–181.
Sakowicz E., Multireligijność, w: Leksykon pedagogiki religii, red. C. Rogowski, Warszawa 2007, s. 419–420.
Sakowicz E., Religia. II. Typologia. B. Uniwersalne, w: Encyklopedia katolicka, t. 16, Lublin 2012, kol. 1402.
Sakowicz E., Religia. II. Typologia. C. Pozachrześcijańskie, w: Encyklopedia katolicka, t. 16, Lublin 2012, kol. 1403.
Sarwa A., Życie przed życiem, życie po życiu? Rzeczy ostateczne człowieka i świata w tradycjach niebiblijnych, Sandomierz 2010.
Skałdanowski M., W czyje imię? Problem języka inkluzywnego na przykładzie kontrowersji związanych z formułą chrzcielną w północnoamerykańskich Kościołach protestanckich, „Studia Religiologica” t. 48, 2015, nr 2, s. 131–141.
Stillman N., Judaism and Islam. Fourteen Hundred Years of Intertwined Destiny? An Overview, Gainesville 2011.
Tieszen Ch.L., Interpreting Scriptures in Judaism, Christianity, and Islam: Overlapping Inquiries, „Islam and Christian-Muslim Relations” t. 28, 2017, s. 525–527.
Wilowski W., Czy zen może być chrześcijański? Studium z filozofii porównawczej religii, Poznań 2015.
Wnuk-Lisowska E., Objawienia w islamie, w: Objawienie, red. P. Moskal, Lublin 2005, s. 117–128.
Wojtysiak J., Język religijny, w: Leksykon teologii fundamentalnej, Lublin–Kraków 2002, s. 572–584.
Zimoń H., Religia. II. Typologia. A. Etniczne, w: Encyklopedia katolicka, t. 16, Lublin 2012, kol. 1400–1402.
Zimoń H., Religie ludów pierwotnych, w: Religia w świecie współczesnym. Zarys problematyki religiologicznej, „Studia Religiologiczne”, t. 1, Lublin 2001, s. 207–244.
Zimoń H., Sakralność ziemi u ludu Konkomba z Afryki Zachodniej, Lublin 1998.
Wydział Teologiczny, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
https://orcid.org/0000-0001-8064-9042
